ยังให้ความสำคัญกับการพรรณนาถึงยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม การคิดล่วงหน้า และการแสดงออกอย่างสร้างสรรค์มิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นในสมัยอาร์มาเก็ดดอนฉากหลังของละครกึ่งอัตชีวประวัติของเจมส์ เกรย์ในปี 1980 รู้สึกคุ้นเคย: คนดังที่ผันตัวมาเป็นนักการเมืองท้าทายการจัดตั้ง ความตึงเครียดทางเชื้อชาติที่คุกรุ่น และความไม่เสมอภาคทางเศรษฐกิจและสังคมมีมากขึ้น และแง่มุมหนึ่งที่
ได้รับเกียรติแห่งกาลเวลาที่ปลอบโยนยังคงอยู่: พอล กราฟฟ์ (จาก Banks Repeta) นักเรียนเกรดหก
ของควีนส์และจอห์นนี่ เดวิส (เจย์ลิน เว็บบ์) แต่งตัวเหมือนกัน “เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนซี้กัน” Madeline Weeks ผู้ออกแบบเครื่องแต่งกายซึ่งเก็บนักแสดงไว้ในตู้เสื้อผ้าช่วงปลายยุค 70 กล่าว ถ่ายทอดความคิดของผู้บริโภคในยุคก่อนแฟชั่นที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
พอล จากครอบครัวชาวยิวชนชั้นกลางที่มีพ่อแม่สองคน และจอห์นนี่ เด็กชายผิวดำที่ต้องเผชิญบาดแผลรายวันจากการเหยียดเชื้อชาติที่โรงเรียน (และในโลกโดยรวม) ผูกพันกับแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ของพวกเขา พอลเพ้อฝันที่จะเป็น “ศิลปินดัง” ในขณะที่จอห์นนี่ปรารถนาที่จะเข้าร่วม NASA และดูคอนเสิร์ตของ Sugarhill Gang “จอห์นนี่และพอลชอบสไตล์” วีคส์กล่าว เช่นเดียวกับวัยรุ่นในนิวยอร์กซิตี้ในยุคนั้น พอลในชุดสีส้มและสีเขียวไหม้ และจอห์นนี่ในชุดสีน้ำเงินที่ “เต็มไปด้วยอารมณ์” สวมเสื้อหลายชั้น: เสื้อเชิ้ตทับเสื้อยืดหรือคอเต่า แล้วจึงสวมแจ็กเก็ต “ความหวังและความฝันเหล่านั้นที่เราต้องการสะท้อนให้เห็นในเสื้อผ้าของพวกเขา” Weeks กล่าว
หนุ่มๆ จับคู่ลายทางตามเทรนด์ แอบหนีจากทริปโรงเรียนของกุกเกนไฮม์เพื่อรอชมความสนุกในช่วงบ่ายของแมนฮัตตัน หลายสัปดาห์จินตนาการถึงสถานที่ซึ่งแม่ครูของพอล เอสเธอร์ (แอนน์ แฮทธาเวย์) จะซื้อเสื้อคอเต่าสีมัสตาร์ดและเสื้อแขนยาวของเขา “เจมส์เคยพูดกับฉันว่า ‘คิดถึงเซียร์’” เธอเล่า จอห์นนี่พลิกดูไวนิลล้ำค่าในโปโลผ้ากำมะหยี่สีน้ำตาลและสีน้ำเงินที่คุณย่าของเขาซึ่งป่วยเป็นโรคสมองเสื่อมอาจหาซื้อได้ในละแวกนั้นในช่วงเวลาที่อากาศแจ่มใส วีคส์กล่าวว่า “มันเป็นความรู้สึกของเพื่อนซี้ที่มีวันที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิต”
ความรู้สึกอยู่ยงคงกระพันและไร้กังวลเป็นจุดเด่นของเยาวชน แต่บางทีโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาจเป็นเช่น
นั้นสำหรับมนุษย์กินคนวัยรุ่นสองคนที่บังเอิญพบตัวเองและกันและกัน Lee (Timothée Chalamet) ต้นวิลโลว์ (Timothée Chalamet) ได้รับความสนใจจาก Maren (Taylor Russell) ที่เพิ่งมาถึงเป็นครั้งแรกหลังจากที่ทั้งคู่กระโดดไปปกป้องผู้หญิงที่ถูกคุกคามที่ร้านขายของชำ ลีถอดเสื้อเชิ้ตลายดอกสีฟ้าอ่อนของเขาออกอย่างชาญฉลาด ซึ่งผู้ออกแบบเครื่องแต่งกายจูเลีย เพียร์ซันติจินตนาการว่าเป็นชุดในยุค 30 ที่นำกลับมาใช้ใหม่ซึ่งคนกินเนื้อติดมาจากอาหารมื้อที่แล้ว
“ลีเป็นคนพเนจรที่เดินทางสกปรกโดยแทบไม่มีใครสนิทกับเขาเลย ตู้เสื้อผ้าส่วนใหญ่ของเขายืมมาจากคนที่เขาเคยกิน” เพื่อนร่วมงานออกแบบของผู้กำกับ Luca Guadagnino อธิบาย สำหรับสไตล์ร้านขายของมือสองที่ผสมผสานของ Lee Piersanti ศึกษา “วัฒนธรรมย่อยของกบฏ” ของวัยรุ่นที่เดินทางโดยแอบแฝงขึ้นรถไฟและเดินทางข้ามประเทศ “ฉันต้องการทำให้ Lee มีความรู้สึกแบบเดียวกันเกี่ยวกับสไตล์ส่วนตัวที่แข็งแกร่งของคนนอกเหล่านี้ ซึ่งดำเนินไปด้วยความเลินเล่อของวัยรุ่น” เธอกล่าว “ฉันอยากให้เสื้อผ้ามีชีวิต สกปรกจริงๆ และโชกไปด้วยเลือด”
ภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยเพลงบัลลาดปี 1982 ของ Duran Duran เรื่อง “Save a Prayer” และ Lee โด่งดังไปถึงเพลง “Lick It Up” ของ Kiss ในปี 1983 แต่ Piersanti จินตนาการว่าแฟชั่นของเขาบ่งบอกถึงสุนทรียภาพแบบกรันจ์ในยุค 90 ที่ดูเคร่งขรึมและลื่นไหลกว่า Lee สวมกางเกงยีนส์ขาสั้นแบบผูกเชือกของ Bucking ’80s ขากว้างและรัดรูปจนในที่สุดก็ถูกเฉือนเป็นกางเกงในฉากสุดท้ายของฤดูร้อน “ฉันต้องการให้เขาเก็บ [กางเกงยีนส์] ไว้ตลอดเวลา” Piersanti กล่าว โดยเพิ่ม “เชือกสุ่ม” เป็นเข็มขัด “เพื่อแสดงความประมาทและการปฏิบัติจริงต่อ Lee”
โหมดดนตรีในEmpire of Lightไมเคิล วอร์ดMichael Ward ใน Empire of Light ของ Searchlight เอื้อเฟื้อภาพเสิร์ชไลท์ในเมืองชายฝั่งทะเลของอังกฤษ สตีเฟน (ไมเคิล วอร์ด) พนักงานโรงหนังคนใหม่เชื่อมต่อกับเพื่อนร่วมงานผ่านความรักในหนังทูโทน ต้นกำเนิดในอังกฤษช่วงทศวรรษที่ 70 สกาคลื่นลูกที่สองอาจเป็นตัวแทนของสตีเฟนเองได้เช่นกัน ชายหนุ่มชาวอังกฤษผิวดำที่แม่ของเขาอพยพมาจากจาเมกา ใช้ชีวิตท่ามกลางความวุ่นวายทางสังคม เชื้อชาติ และเศรษฐกิจในช่วงต้นยุคแทตเชอร์ “มันเป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมจริงๆ” นักออกแบบเครื่องแต่งกาย Alexandra Byrne กล่าว โดยชี้ไปที่ mods,
credit: dkgsys.com
cheapcustomhats.net
syntagma7.org
tolosa750.net
storksymposium2018.org
choosehomeloan.net
justlivingourstory.com
controlsystems2012.org
coachfactoryonlinefn.net
bisyojyosenka.com
